Es un luòc e un temps d’ensenhament, d’animacion, d’estudi, mas es tanben, una endevenença mannada de rencontres (e de convèrsas) improblables endacòm mai : los escolans dels corses pòdon parlar amb d’occitanofònes « naturals » del vesinat coma amb d’escrivans, d’intellectuals e d’artistas de renom, los vièlhs savis als joves lançats, la cultura sabenta encontra la cultura populara, los estrangièrs encontran los del paìs sus de questions d’istòria e patrimòni. Tot aquò dins un ambient al còp estudiòs e pausadìs, amb los pès chimpats dins l’aiga de Viaur e d’Avairon, amb la consciéncia d’aprestar, en primadièrs, l’avenir del paìs.